Autorem prezentowanych prac jest Mariola Wawrzusiak.Rzeźbiarka, studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1992-1997. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni Józefa Sękowskiego. W latach 2006/2007 uzyskała tytuł doktorski. Jest adiunktem na swoim macierzystym Wydziale.

Jej rzeźby, które zobaczymy na wystawie pod hasłem Więzi i sploty, to urzeczywistnienie gestów pierwotnych, charakterystycznych dla ludzkich zachowań w społecznościach zbiorowych. Zaznaczono w nich także cechy intymności kontaktu osobistego twarzą w twarz. Jest tutaj m.in. mowa o tej najważniejszej ze wszystkich więzi matki z dzieckiem, kontakty rówieśnicze itp. Te wszystkie warianty człowieczego odczuwania cechuje szereg emocji; jest więc czułość, miłość, zaciekawienia,zdziwienie, niepewność, ból odrzucenia, które nie posiadają jeszcze współczesnego chłodu i wyrachowania. Mowa ciała wyraża wszystko, co jest niezbędne do jakiegokolwiek porozumienia,bez żadnych zbędnych dodatków. Oprócz ludzkich postaci powstały także sylwetki zwierząt, które na co dzień wyrażają siebie przez ciało, bowiem natura nie wyposażyła je w odpowiedni aparat mowy. Dla obserwatora jest to widok bardzo interesujący, bowiem przy głębszym zastanowieniu może on stwierdzić pewne podobieństwa pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem Artystka wydaje się skłaniać do przekonań, że ta forma komunikacji gestu, dotyku jest uniwersalnym fenomenem przynależnym do sfery biologii.Niecodzienny jest również materiał, który posłużył artystce do wykonania swoich wizji. Wykorzystała ona bowiem do tego celu odpady metalowe, których się najczęściej pozbywamy, jak np.: stare zardzewiałe blachy, niepotrzebne gwoździe, śruby, pręty itp.Takie podejście do realizacji pomysłów stwarza jeszcze dodatkowy, bardzo wymowny aspekt, którym jest oblicze cywilizacji widziane od strony odpadów.